Japandi

Japonia inspiruje mnie chyba od zawsze. Jak u wielu młodych ludzi fascynacja tym kierunkiem rozpoczęła się od świata mangi i anime. U mnie ewoluowała i trwa do dziś. Uczyłam się kaligrafii i podstaw języka. Poznawałam kulturę, sztukę i oczywiście architekturę i design. W sferze marzeń pozostaje nadal podróż do Japonii. Do moich ulubionych twórców z kraju kwitnącej wiśni należą Haruki Murakami (jap. 村上 春樹, pisarz), Yōji Yamamoto (jap. 山本耀司, projektant odzieży) oraz Yanagi Sōri (jap. 柳 宗理, designer). Uwielbiam japońskie podejście do projektowania, minimalizm i szacunek do zmian jakie zachodzą z upływem czasu. Pisałam już o nurcie Wabi Sabi (link tu) we wnętrzach, teraz czas na Japandi.

Nasza normalność polega na tym, że zdajemy sobie sprawę z własnej nienormalności. Haruki Murakami, Norwegian Wood

Japandi powstał z wymieszania ze sobą stylu skandynawskiego z japońskim i już sama nazwa, to mix słów określających te nurty: Scandinavia i Japan. Kanwa wypracowała już swoją filozofię i styl życia, sztukę rezygnowania z rzeczy zbędnych. Style połączył przede wszystkim minimalizm oraz oszczędność w wyrazie. Naturalne barwy i neutralne wzornictwo japońskich wnętrz podkreślają proste rozwiązania oraz materiały związane ze stylem nordyckim. W ten sposób powstają przytulne przestrzenie na pograniczu słynnego Hygge a Wabi Sabi.

Piękno rzeczy niedoskonałych, nietrwałych i niekompletnych jest pięknem rzeczy skromnych, pokornych i niekonwencjonalnych. Leonard Koren

Japandi pojawił się we wnętrzarstwie stosunkowo niedawno, ale szybko zyskał popularność. Najpierw podbił serca Australijczyków, aby następnie rozkochać w sobie resztę świata. Także w Polsce mamy już wielu zwolenników tego stylu, a sklepy wnętrzarskie wprowadzają kolekcje odpowiadające trendowi. W dodatku mogę już chyba przepowiadać, że ta stylistyka zostanie z nami na dłużej dzięki swojej prostocie i ponadczasowemu urokowi. Zadomowi się we wnętrzach nadając im przyjazną do wyciszenia atmosferę i nieskomplikowaną urodę.

FOTO: pinterest.com

Czym zatem różni się Japandi od Scandinavia i Japan? Jest jeszcze bardziej naturalny od swoich rodzicieli. Nie ma w nim miejsca na sztuczne materiały, wręcz zakazuje używania chemii, na przykład: eliminuje wszystkie tworzywa sztuczne, pokrywanie ścian farbami, czy używanie płyt drewnopodobnych.

Jak stworzyć wnętrze w stylu Japandi?

Poniżej kilka charakterystycznych elementów, które pomogą stworzyć Ci wnętrze w tym stylu:

• Umiar! Zrezygnuj z nadmiaru mebli i ozdób. Postaw na wyszukane kształty i dopracowane detale;

• Wyrafinowane naturalne materiały. Przede wszystkim dużo drewna. Drewniane mają być meble oraz podłoga, warto też pomyśleć o wyłożeniach ścian;

• Stonowana kolorystyka. Wyszukane i nieoczywiste dla rdzennych stylów barwy ziemi: przybrudzone biele, beże, szarości. Ważne są też azjatyckie brązy i czerń oraz zieleń, która w Japonii symbolizuje spokój i optymizm;

• Proste meble o miękkich liniach;

• Dodatki tylko o wyjątkowym designie. Muszą zwracać uwagę kształtem, materiałem, fakturą czy barwą;

• Lustra. Nawiązując do skandynawskiego stylu duże lustro powieszone na pustej ścianie lub nad komodą elegancko ozdabia pomieszczenie. Odbija światło, przez co rozjaśnia przestrzeń i przede wszystkim optycznie ją powiększa.

FOTO: pinterest.com

W alpejskim stylu

Chalet style (eng. w stylu alpejskim) to właściwe określenie dla aranżacji kojarzących się z Alpami. Od razu przypominamy sobie białe szaleństwo w jednym z górskich kurortów. To właśnie stamtąd wywodzi się idea tego stylu.

„Góry są początkiem i końcem całej naturalnej scenerii” John Ruskin

FOTO: Pink Pug Design

Na zewnątrz białe ośnieżone górskie szczyty, a w domu przytulne ciepło. To właśnie ciepło jest kwintesencją stylu chalet. Nastrój górskiego kurortu wprowadza do aranżacji dużo naturalnego drewna, jasnych barw, miękkich tkanin i futer, co w całości tworzy "przytulny dom". Alpejskie ciepło, to również kamienny kominek, który koniecznie musi być w centrum salonu, a wokół niego rustykalne ciężkie meble z drewna. Serce domu to duży rodzinny stół z solidnymi ławkami i krzesłami, który pomieści wszystkich gości.

Styl chalet to całkowita przeciwność minimalizmu. Wręcz naszpikowany jest dodatkami. W oryginalnych alpejskich chatach pełno było naturalnych skór, prawdziwych futer a większość ściennych ozdób stanowiły trofea myśliwskie. Współczesne aranżacje idą z nurtem ECO i nie mogą się obejść bez grubych wełnianych koców, dzierganych poszewek na poduszki i górskich zdjęć. Przytulność dopełniają wszechobecne świece, które dają ciepło oraz pomagają się zrelaksować bez względu na porę roku.

Wnętrza w "chalet chic" mimo, że wypełnione wieloma elementami utrzymane są w bardzo eleganckim stylu, czuje się w nich wyczucie dobrego smaku.

Jak stworzyć wnętrze w alpejskim stylu?

Poniżej kilka charakterystycznych elementów, które pomogą uzyskać Ci efekt górskiej przytulności:

• Naturalne materiały do aranżacji - na podłogi, dekorację ścian, a nawet sufity użyj drewna lub okładzin kamiennych;

• Surowe wykończenie - stosując drewno do aranżacji skup się na uwidocznieniu jego usłojenia i naturalnym wyglądzie. Nie bój się zastosowania masywnych drewnianych belek.

• Kamień - postaw na kamienną podłogę. Nie bój się jej zimna, gdyż styl alpejski wymaga zakrycia jej miękkimi dywanami lub skórami;

• Metaloplastyka - okucia do mebli wybieraj te rzemieślnicze ze stali o surowym wykończeniu;

• Łącz proste, ciężkie formy z miękkimi i ciepłymi materiałami;

• Oświetlenie - klimatyczne ciepłe i punktowe;

• Dekoracje - oddające klimat alpejski. Koniecznie ustaw też latarenki ze świecami;

• Tkaniny - mięsiste, miękkie i ciepłe, które będą kontrastować z surowym wykończeniem wnętrza;

• Kolory - ciepłe i stonowane: beże, biele, szarości i brązy.

FOTO: pinterest.com

Wnętrze bez naturalnej zieleni jest smutne.

Od zawsze wiadomo, ze rośliny działają na nas kojąco. Zieleń sprawia, że stajemy się spokojniejsi i mniej zestresowani. Rośliny produkują tlen, bo pochłaniają dwutlenek węgla w procesie fotosyntezy. Niektóre nawet usuwają z otoczenia szkodliwe substancje np. formaldehyd.

Rośliny we wnętrzu, to więcej tlenu i mniej zanieczyszczeń. Naturalny sposób na lepsze powietrze w domu.

Według płaskorzeźb z 1400r. p.n.e. to już starożytni Egipcjanie uprawiali rośliny w doniczkach. Jeden z siedmiu cudów świata ukazywał kunszt tej umiejętności - Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie (604–562r. p.n.e.), były częściowo budowlą składająca się z kolekcji roślin doniczkowych, umieszczonych na zielonych tarasach. W późniejszych wiekach coraz częściej uprawiano naturalną zieleń w pomieszczeniach, jednak dopiero w XIX wieku nadeszła "roślinna rewolucja". Nastąpił rozkwit kolekcjonerstwa roślin. Zaczęto wznosić oranżerie, ogrody zimowe, czy ogrzewane przydomowe szklarnie. Bogaci arystokraci rywalizowali między sobą doniczkami z okazami egzotycznych i rzadkich roślin. W XX wieku uprawa roślin w domach i mieszkaniach stała się powszechna we wszystkich warstwach społecznych. Dziś uprawiamy w pomieszczeniach rośliny dla ich walorów estetycznych, dla ozdobnych liści czy kwiatów, sadząc je w wyszukanych formą i fakturą pojemnikach. Rośliny ozdobne zaspokajają aspekt naturalny w domu i nadają przestrzeni przyjemny charakter.

„Japończycy mówią, że jeśli kwiat ma być piękny, należy go uprawiać” - Lester Cole

W naszych projektach zawsze szukamy miejsca na mini dżungle lub choćby jedną doniczkę. Przekonujemy klientów, że są gatunki odporne na "zabijanie", nie szkodzą zwierzętom i wytrzymują w ciemnych kątach. Oczywiście każdy gatunek jest inny i należy właściwie dobrać go do miejsca przeznaczonego na zieleń w domu. Jednak wbrew powszechnej opinii większość roślin, oprócz tych wodolubnych i paproci, dobrze radzi sobie z okresami suszy. Rośliny doniczkowe najczęściej "umierają" z powodu przelania. Podlewając doniczkę, należy zachować umiar i sprawdzić indywidualne potrzeby rośliny. Natomiast jeśli chodzi o nasłonecznienie, to najbardziej stabilne warunki świetlne zapewniają miejsca od strony północnej oraz wschodniej. Tam światło jest łagodne i idealne do uprawy nawet bardzo wrażliwych roślin.

A co z kolorem zielonym?

Ta barwa nas uspokaja i pobudza do działania. W zależności od nasycenia nadaje przestrzeni zupełnie innego charakteru. Ostatnio bardzo modna butelkowa zieleń przywodzi na myśl egzotyczną dżunglę i wprowadza do przestrzeni niewymuszoną elegancje. Zgaszona oliwkowa zieleń kojarzy się z greckim gajem i nadaje przestrzeni równowagi. Soczysta limonka natomiast to skojarzenie z wiosenną trawą i moc pozytywnej energii. Wprowadzając te barwy do wnętrz możemy stworzyć zarówno oazę spokoju, jak i miejsce kreatywności. A z jakimi kolorami zestawiać zieleń? Butelkowa bardzo dobrze zestawia się z czernią i pudrowym różem. Oliwkowa z beżami i brązami. Limonka najlepiej koresponduje z bielą.

Jednakże nie są to jedyne kolory, które zestawiają się z zielenią. Najlepiej sprawdzić zestawienia stosując wzornik kolorów.